Zofia Rydet
5 maja 1911, Stanisławów
Zofia Wanda Rydet przychodzi na świat w zamożnej rodzinie prawnika Ferdynanda Rydeta i Józefy (z domu Nowotny). Dwa lata wcześniej rodzi się brat Tadeusz.
1930-33, Snopków
Marzy o studiach na krakowskiej ASP, ale zgodnie z wolą rodziców uczy się w Głównej Szkole Gospodarczej Żeńskiej w Snopkowie pod Lwowem.
1935-39, Stanisławów
Pracuje w Polskim Biurze Podróży ORBIS prowadzonym przez brata Tadeusza. Z jego inspiracji podejmuje pierwsze próby fotograficzne – fotografuje dzieci z wsi huculskiej.
1939-45, Stanisławów, Rabka
Stanisławów przechodzi kolejne okupacje: rosyjską, niemiecką i węgierską. Zofia prowadzi sklep papierniczy. W 1944 rodzina wyjeżdża do Rabki.
1945-60, Bytom
Po krótkim pobycie w Rabce, Zofia wyjeżdża do Bytomia, aby rozpocząć własną działalność gospodarczą. Prowadzi kolejno sklepy Blok i Kameleon, oba z asortymentem papierniczo-zabawkarskim.
W wieku 40 lat odżywa w niej młodzieńcza fascynacja fotografią. Zachęcona sukcesami w lokalnych konkursach fotograficznych, wstępuje do Gliwickiego Towarzystwa Fotograficznego, gdzie rozwija umiejętności i ważne przyjaźnie z innymi fotografami.
W 1956 roku po raz pierwszy bierze udział w IV Wystawie Fotografiki Amatorskiej, Gliwice.
Od lat 60. odbywa liczne podróże m.in. do Egiptu, Jugosławii, Grecji, Libanu, Albanii, Bułgarii, Hiszpanii, na Węgry. Powstaje pierwszy ważny cykl fotograficzny – „Mały człowiek”. Jej prace pokazywane są na przeglądach i konkursach fotograficznych na całym świecie.
Otrzymuje prestiżowy tytuł FIAP (AFIAP) Artiste de la Fédération Internationale de l’Art Photographique.
1961
Odbywa się jej pierwsza wystawa indywidualna: „Mały człowiek” w Gliwicach, na której zaprezentowano ok. 150 fotografii dzieci z różnych stron świata. Wystawa odnosi sukces i stale rozwijana pokazywana jest w kolejnych latach w Polsce i zagranicą.
Artystka zostaje przyjęta do Związku Polskich Artystów Fotografików.
1962, Gliwice
Zofia Rydet likwiduje sklep w Bytomiu i postanawia poświecić się wyłącznie fotografii. Przeprowadza się na stałe do Gliwic, gdzie mieszkają przyjaciele z PTF, i podejmuje pracę na tamtejszej Politechnice Śląskiej jako nauczycielka fotografii.
1963-77
Wydanie albumu: Zofia Rydet „Mały człowiek”, Arkady, Warszawa (1965)
Powstają kolejne cykle fotograficzne, zawsze związane z człowiekiem: poświęcony starości „Czas przemijania”; cykl surrealistycznych fotomontaży i kolaży pt. „Świat uczuć i wyobraźni” (później wydany w formie książki) jest prezentowany też w formie pokazu slajdów (diaporamy) z podkładem muzycznym.
Artystka bierze udział w dziesiątkach wystaw w Polsce i za granicą, m.in.: „Fotografia subiektywna”, BWA, Kraków, (1968); „Fotografowie poszukujący”, Galeria Współczesna, Warszawa (1971)
W liście do Krystyny Łyczywek z 1967 r. opisuje wstępnie koncepcję projektu, który 11 lat później zrealizowany zostanie jako „Zapis socjologiczny”.
W 1976 r. otrzymuje najwyższe odznaczenie międzynarodowej federacji fotograficznej, tytuł EFIAP (Excellence FIAP), Fédération Internationale de l’Art Photographique.
1978-93
W czasie wakacji 1978 r., spędzanych jak zwykle u brata w Rabce, rozpoczyna prace nad „Zapisem socjologicznym”. Podróżuje po okolicznych wsiach Podhala i fotografuje ich mieszkańców we własnych domach. W kolejnych latach odbywa dziesiątki takich podróży, projekt rozszerza się na kolejne województwa: rzeszowskie, kieleckie, lubelskie, suwalskie, krakowskie, poznańskie, łódzkie, zamojskie, pomorskie, szczecińskie, Śląsk i Kaszuby. „Zapis” powstaje także we Francji (Paryż, Douchy-les-Mines), w USA (Nowy Jork), na Litwie (Wilno, Kowno), w Czechosłowacji (Opawa), w Niemczech (Monachium).
Pod koniec lat 70. Zofia Rydet zaprezentowała jeszcze konceptualny cykl „Nieskończoność dalekich dróg”. Ostatnią ważną serią była realizowana na przełomie lat 80. i 90. „Suita Śląska” zawierająca autocytaty z wcześniejsztch fotografii.
W 1989 r. powstaje film Andrzeja Różyckiego „Nieskończoność dalekich dróg. Podsłuchana i podpatrzona Zofia Rydet A.D. 1989”.
Zofia Rydet umiera 24 sierpnia 1997 roku w Gliwicach.