Nieskończoność dalekich dróg (1980)

W tym konceptualnym cyklu artystka odwołuje się do takiej wizji ludzkiego życia, której metaforą jest mistyczna podróż, odbywana wielką, nie do końca znaną drogą. Znany jest start – chwila narodzin, i kres – nieodwołalna śmierć.
Cykl przedstawia metaforyczne widoki pustych, zanikających w oddali dróg, znaków – ukazujących się podczas życiowej wędrówki, oraz krzyży – symbolizujących jej koniec. Nieskończoność dalekich dróg. Podsłuchana i podpatrzona Zofia Rydet. A.D. 1989 to także tytuł filmu biograficznego o Zofii Rydet w reżyserii Andrzeja Różyckiego.
Zdjęcia z tego cyklu zestawiane były przez Artystkę z obiektami fotograficznymi z cyklu "Przemiany", przedstawiającymi dumające nad przemijaniem stare kobiety.

To opowieść metaforyczna o życiu i drogach, którymi musimy iść, które wciąż są inne, a choć są i otaczają nas znaki kierunkowe, nic one nie znaczą, są nieczytelne i opakowane. Realne są tylko krzyże, które tak często spotykamy. Tylko jeden kierunek ruchu - ku śmierci, jest pewny. Całość kończy otwierająca się coraz bardziej brama na olbrzymią przestrzeń oceanu. Końcowe zdjęcia to mistyfikacja życia – po życiu, nieostra, zsolaryzowana, robiona w ruchu droga z jasnym punktem na horyzoncie, w którym pokazuje się Chrystus.
Zofia Rydet … O swojej twórczości.